30 Νοε 2011

Ουγγαρία: μια άκρως "διδακτική ιστορία" ...


Το παρακάτω άρθρο, αναδημοσιεύεται (έπειτα από σχετική έγκριση του συντάκτη του), απο το μπλογκ του "Κάποιος που σκέφτεται".

http://kritikitwnoplwn.blogspot.com/

Εν αρχή ήσαν τα γεγονότα της άνοιξης και του καλοκαιριού του 2010 που δημιούργησαν νέα δεδομένα στην πολιτική σκηνή της Ουγγαρίας. Μετά από τέσσερα χρόνια «σοσιαλιστικής» διακυβέρνησης, στα οποία η χώρα συνήψε υποδουλωτικό δάνειο ύψους 25 δις. ευρώ από το ΔΝΤ για να «εξυγιάνει» τα δημοσιονομικά της μεγέθη – με τις γνωστές από την ελληνική εμπειρία επιπτώσεις για τα λαϊκά στρώματα – στις εκλογές του Απρίλη του 2010 οι «σοσιαλιστές» υπέστησαν αληθινή πανωλεθρία και στην κυβέρνηση αναδείχθηκε το δεξιό κόμμα του Βίκτορ Όρμπαν (ομογάλακτο της ΝΔ του κυρίου Σαμαρά, δηλαδή) με ποσοστό 52,8%(!), ενώ και το φιλοναζιστικό ακροδεξιό κόμμα «Γιόμπικ» (απόγονοι του περιβόητου συνεργάτη των SS, Χόρτι) απέσπασε το 17,6%(!!) των ψήφων και κατετάγη τρίτο με ελάχιστη, κάτω του 3%, διαφορά από τους δεύτερους Σοσιαλιστές. Με μια συντριπτική πλειοψηφία στη Βουλή, η δεξιά είχε λυμένα τα χέρια να εφαρμόσει την πολιτική των προεκλογικών της δεσμεύσεων, που έκαναν λόγο για απεμπλοκή από το ΔΝΤ, ένα εκατομμύριο νέες θέσεις εργασίας, αύξηση(!) του ελείμματος και στοχευμένη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και, γενικότερα, τέλος στις «θυσίες χωρίς αντίκρυσμα» για τον ταλαίπωρο Ουγγρικό λαό, που είχε τραβήξει τα πάνδεινα από τους «σοσιαλιστές σωτήρες» και την «αλληλεγγύη» των ΕΕ-ΔΝΤ το προηγούμενο διάστημα.

Ένας καφές, μια σοσιαλδημοκρατία και η ενότητα των Αριστερών

Του Αγιανδρέα σήμερα (μεγάλη η χάρη του) στην Πάτρα και η πόλη είναι σαν να ζει μια δεύτερη Κυριακή εντός της ίδιας εβδομάδας. Υπηρεσίες, σχολεία και καταστήματα κλειστά, θρησκόληπτοι γέροι και γριές στην εκκλησία απο τα χαράματα να ασχοληθούν με το χόμπυ τους και εμείς απολαμβάνουμε την ευκαιρία να κοιμηθούμε κανα δυο ωρίτσες παραπάνω και να βολτάρουμε ύστερα ένα πρωινό στο άδειο κέντρο της πόλης. Ένας καφές στην πλατεία Γεωργίου είναι ότι πρέπει και καθόμαστε εκεί με μια μικρή παρέα να πούμε και τα πολιτικά μας ... ενόψει της αυριανής απεργίας.

Δίπλα μας μια παρέα αγανακτισμένων μικροαστών 50αρηδων, που συχνά πυκνά αναφέρονται στην νέα γενιά που πρέπει να αναλάβει ώστε να βγει η χώρα απο την κρίση !!! Χωρίς να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία αρχικά, συνεχίζουμε την πολιτική συζήτηση στο τραπέζι μας επεξεργάζοντας τα σενάρια της αστικής τάξης για το μέλλον των περιφερειακών κρατών της Ευρώπης. Θέλαμε δεν θέλαμε όμως, η κουβέντα απο το δίπλα τραπέζι μας κίνησε εν τέλει την περιέργεια, καθώς οι "πασόκοι" αγνώστου αυτοπροσδιοριζόμενης ταυτότητας, άρχισαν να ωρύονται για την αναγέννηση της "Αριστεράς". Το ενδιαφέρον σε αυτές τις περιπτώσεις είναι, να καταφέρεις να διακρίνεις, σε ποιό ακριβώς κομμάτι της πασοκο"αριστεράς" ανήκουν ! (Η εντύπωση που σου δινόταν, ήταν πως πρόκειται για ένα τραπέζι πρώην βολεμένων μικροαστών, που τους χτύπησε η κρίση κατακούτελα και ψάχνονται με ποιόν τρόπο θα ξαναεπιστρέψουν στο προσωπικό τους βόλεμα.)

Αφού λοιπόν ακούσαμε ορισμένες καφενειακές αναφορές στον Τσίπρα, τον Κουβέλη, την Αριστερή Πρωκτοβουλία του ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ το οποίο βρίσκεται "αλλού" (??) και όχι στο τόξο των προοδευτικών δυνάμεων της Αριστεράς τους, ο ένας απο αυτούς που βρισκόταν μέχρι εκείνο το σημείο μακριά από το οπτικό μου πεδίο, σηκώθηκε για να αποκαλύψει στο τραπέζι (και στα γύρω τραπέζια δηλαδή) την λύση στο πρόβλημα της ... Ελλάδας. "Η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει στην Σοσιαλδημοκρατία" και τα στόματα μείναν ανοιχτά.


29 Νοε 2011

ΣΟΥΗΔΙΑ: Ιδιωτικοποιήσεις & σκάνδαλα στη περίθαλψη!



 

''Προσωπικό που υποχρεωνεται να ζυγισει τις ...πάνες(!) για να δεί πόσο συχνά πρέπει να αλλαζονται και ηλικιωμενοι που έχουν εγκαταλειφθει να πεθανουν μόνοι μπροστά στην τηλεόραση, ενώ τα χρήματα των φορολογούμενων παρέχουν εκατομμύρια κέρδη για τις εταιρείες και τα στελέχη τους παίρνουν μπόνους, όσο περισσότερη οικονομια καταφέρνουν να κανουν. Πίσω από τα σκανδαλα της περιθαλψης υπαρχουν δομές που δειχνουν οτι το σενάριο δεν ηταν διαφορετικό από το αναμενόμενο''.


Η αρχή της δεκαετίας του 1990, συνήθως αναφέρεται ως το εναρκτηριο σημείο για την εκτεταμένη ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής πρόνοιας. Η κυβέρνηση των Συντηρητικών ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της θητείας της τον νόμο περί δημοσίων συμβάσεων και έκανε έτσι δυνατο τον ανταγωνισμό και την ιδιωτικοποίηση των δημοτικών επιχειρήσεων. Κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής κυβέρνησης μεταξύ 1994-2006 επιβραδυνθηκε η εξελιξη, κάπως, αλλά ουτε καν προσπάθησαν να ανατρέψουν αυτή την τάση. Μετά την εκλογική νίκη των Συντηρητικών το 2006, ξεκινησαν και παλι οι ιδιωτικοποιησεις με τη πληρωμη παροχης κινητρου, τον νόμο σχετικά με την ελευθερία επιλογής του συστήματος και την καταργηση διακοπης του νομου, που απέτρεπε την αποδοση σε δημόσια χρηματοδότηση της υγειονομικής περίθαλψης. Το 2010, το ποσοστό των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα στις υπηρεσίες πρόνοιας, ήταν στο σύνολο 17,2%.

Οι επικριτές της ιδιωτικοποίησης έχουν από καιρό επισημάνει μια σειρά τομέων που πιστεύουν ότι είναι προβληματικοι και συνεπάγονται υποβάθμιση της υγειονομικής περίθαλψης. Ένα ολιγοπώλιο- αγοράς κυριαρχείται από επενδυτές και νόμους που δίνουν προτεραιότητα στις οικονομικές εκτιμήσεις για την ποιότητα και την σχεδόν απόλυτη έλλειψη διαφάνειας...

Την κρίση να πληρώσει η ... «Φωτοεκδοτική»


Κι’ ούτε μία διαδήλωση, ούτε μία πρόσκληση στα κανάλια, τίποτε...       
Ούτε καν ένα εμπάργκο από τους «ευαισθητοποιημένους» αναγνώστες, αδερφέ...
Από «βαθύ κόκκινο»:
Από τα μέσα Ιουλίου μέχρι σήμερα παραμένουν απλήρωτοι οι εργαζόμενοι στην Ελευθεροτυπία (Χ.Κ. Τεγόπουλος και Φωτοεκδοτική Α.Ε), με την εργοδοσία μία να απειλεί ότι θα βάλει λουκέτο στην επιχείρηση και μία να επιχειρεί να αποσπάσει την όποια συναίνεση των εργαζομένων στην ίδια τους τη «σφαγή» με «δωρο-ψίχουλα» των 300 και 500 ευρώ. Οι συνάδελφοι εδώ και 4 μήνες το μόνο που ακούνε από την εργοδοσία και τη διοίκηση είναι υποσχέσεις και λόγια του αέρα, ενώ τo ανάθεμα στις κακές τράπεζες που δεν δανείζουν τη «μόνη αντιμνημονιακή φωνή» πάνε κι έρχονται.

28 Νοε 2011

AΙΓΥΠΤΟΣ: Εκλογες - Free Maikel Nabil Sanad!



Τα εκλογικά τμήματα άνοιξαν στην Αίγυπτο μετά από από βίαιες διαμαρτυρίες. Τηλεοπτικές εικόνες έδειχναν τις ουρές με τους ψηφοφορους έξω από τις καλπες στο χλωμό φως της αυγής.

Αναμένεται μεγαλη προσέλευση στις βουλευτικές εκλογές, που είναι οι πρώτες, αφότου ο Πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ αναγκάστηκε να παραιτηθεί το περασμενο Φεβρουάριο. Η Δημοκρατική Συμμαχία της Αιγύπτου, που κυριαρχείται από τη πολιτικη πτερυγα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, FJP, θεωρείται ότι είναι σε καλή θέση για να κερδίσει τις εκλογές, (παρα το γεγονος οτι πολλοι Αιγυπτιοι δεν θελουν θρησκευτικου τυπου κυβερνησεις).

Στην εργατικη συνοικία Shubra στο κέντρο του Καΐρου, άνδρες και γυναίκες στεκονταν σε χωριστές ουρές, έξω από το σχολείο Omar Makram,  γράφει το AFP. Περίμεναν ανυπόμονα για το δικαίωμα ψήφου σε αυτό που περιγράφεται ως ''οι πρώτες ελεύθερες εκλογές της Αιγύπτου''.

-Δεν υπηρχε κανένας λόγος να ψηφίσουμε πριν. Οι απόψεις μας ήταν εντελώς αχρειαστες, δήλωσε η Mona Abdel Moneim,, μία από τις πολλές γυναίκες που δήλωσαν ότι ψήφισαν για πρώτη φορά.

52 εκατομμύρια ψηφοφόροι στην Αίγυπτο, έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και 8 εκατομμύρια στο εξωτερικό...

Λάθος που επαναλαμβάνεται ονομάζεται πολιτική θέση.

"Λάθος που επαναλαμβάνεται παρά τις αντίθετες εισηγήσεις και παρακλήσεις τρίτων, παύει να χαρακτηρίζεται λάθος και αποκαλύπτεται η σκοπιμότητα που κρύβεται απο πίσω", έλεγε πριν καμια ώρα ο Φώτης Κουβέλης στην ΝΕΤ, αναφερόμενος φυσικά στην απόφαση της κυβέρνησης να συμπεριλάβει την Κρατική Τηλεόραση στις ρυθμίσεις των ΔΕΚΟ. Και πολύ σωστά το έθετε ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστερής, μόνο που ξέχασε στιγμιαία, πως σε αυτήν την κατηγορία, των επαναλαμβανόμενων λαθών και λανθασμένων διαπιστώσεων υποπίπτει ο ίδιος εδώ και πάνω απο 20 χρόνια ... απο τότε που υπέγραφε την συνθήκη του Μάαστριχτ, μέχρι σήμερα που συνεχίζει να ξερογλύφεται σοσιαλδημοκρατικά στο άκουσμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Σοσιαλδημοκρατία που είναι ένα ξεπερασμένο λάθος, ξεχασμένο απο την ίδια την ανθρώπινη ιστορία, γιατί αποτελεί άραγε ακόμα το πολιτικό σας όχημα κ. Κουβέλη ?

Η ελληνική κοινωνία φτωχοποιείται μαζικά, βάση οργανωμένου σχεδίου καταστροφής κεφαλαίων και παραγωγικών δυνάμεων στην περιφέρεια της Ευρώπης. Μια πραγματική κρίση αποκρύπτεται, μια κρίση συστημική, κρίση υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης κερδών, μια κρίση που αποκαλύπτει σε βάθος αυτά που οι μαρξιστές ισχυρίζονται εδώ και 150 χρόνια, αυτά που οι σοσιαλδημοκράτες περασμένων ετών παραδέχονταν ανοιχτά (σας χρωστάω συνέντευξη του Ανδρέα Παπανδρέου από το 1976 που μιλάει για την κρίση υπερπαραγωγής και την επέλαση των μονοπωλίων, να τραβάτε τα μαλλιά σας). Όμως όπως έλεγε και ο Κουβέλης, όταν έχεις διαπιστώσει ότι το πρόβλημα είναι συστημικό και συνεχίζεις παρ'αυτά να διαχειρίζεσαι αυτό το σύστημα λες και η Ελλάδα αποτελεί απλά μια κακή παρένθεση στο καπιταλιστικό θαύμα, τότε είτε είσαι διανοητικά καθυστερημένος, είτε θεωρείς πως εξυπηρετώντας τα συμφέροντα συγκεκριμένων μονοπωλίων, μπορείς και εσύ να ζήσεις μια ζωή χαρισάμενη.

27 Νοε 2011

ΠΩΣ ΔΕΝΟΤΑΝΕ Τ΄ ΑΤΣΑΛΙ




Σωτήριον (για ποιόν άραγε) έτος 1984… όσο και να προσπαθώ δεν μπορώ να θυμηθώ με ποιόν τρόπο έφτασε στα χέρια μου η όγδοη έκδοση του βιβλίου του Νικολάι Οστρόφσκι. Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ όταν παίρνω έναν βιβλίο στα χέρια μου πρώτα το μυρίζω… ναι, καλά διαβάσατε, το μυρίζω. Ειδικά στα καινούργια, αυτή η αίσθηση του κλειστού βιβλίου και η προσδοκία για το τι θα διαβάσεις , λειτουργεί λίγο περίεργα για εμένα… Το δεύτερο που μου κάνει εντύπωση είναι το εξώφυλλο και ειδικά όταν έχει καμιά φωτογραφία ή σκίτσο λίγο έξυπνο τότε, πριν ακόμα το ανοίξω μάλλον το βιβλίο έχει κερδίσει το στοίχημα ακόμα κι αν μιλάει για ροζ χελώνες ή την σωτηρία της πορτοκαλί γαρίδας… τρομερό κριτήριο δεν μπορείτε να πείτε… το θέμα είναι ότι με έναν περίεργο τρόπο (πάντα) όταν μου αρέσει το εξώφυλλο, μου αρέσει και το βιβλίο, οπότε όσο και να προσπαθήσει κάποιος να με πείσει, πικάρει ή ότι άλλο για το γεγονός, απλά γυρίζω επιδεικτικά το κεφάλι από την άλλη και γυρνάω σελίδα…

«Ποιοί από σας ήρθανε πριν απ΄ τις γιορτές στο σπίτι μου να εξετασθούνε; Ας σηκωθούνε» . Κάπως έτσι μπήκα στη ζωή των ανθρώπων και στις προσπάθειες τις γενιάς τους, που πραγματοποίησαν την πρώτη απόπειρα οικοδόμησης του Σοσιαλισμού… μαζί με την ζωή του Πάφκα και των συντρόφων του, ατελείωτες ώρες ρουφούσα τις σελίδες ενός έπους των απλών ανθρώπων να αποτινάξουν από τις ζωές τους, το βρωμερό σύστημα των κηφήνων που μόνο στόχο ύπαρξης έχει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο… και οι σελίδες του βιβλίου του Οστρόφσκι είναι λιγάκι λερωμένες αφού όποτε γυρνούσα σπίτι πρώτα το βιβλίο αυτό έπιανα στα χέρια μου, λίγο τσαλακωμένες καθώς η βιασύνη μου να δώ (ή να ξαναδώ καθώς το είχα λιώσει) την συνέχεια με έκανε ανυπόμονο, σε μερικά σημεία βρεγμένες , καθώς ακόμα και σήμερα (στα 40 παρά κάτι πλέον) υπάρχουν στιγμές που δεν μπορώ να μην δακρύσω όταν διαβάζω:

«Το πιο ακριβό στον άνθρωπο είναι η ζωή. Αυτή του δίνεται μια φορά και πρέπει να τη ζήσει κανείς έτσι που να μην τον βασανίζει ο πόνος για τα χρόνια που τάζησε άσκοπα, για να μην τον καίει η ντροπή για το πρόστυχο και το τιποτένιο παρελθόν και να μπορέσει να πεθαίνοντας να πεί: Όλη μου τη ζωή, όλες μου τις δυνάμεις τις έδωσα στο πιο ωραίο ιδανικό του κόσμου – Στον Αγώνα για την απελευθέρωση της Ανθρωπότητας» …

Και όσο μεγάλωνα, ανακάλυπτα ότι οι χαρακτήρες του Οστρόφσκι δεν ήταν και τόσο μακριά από την πραγματικότητα… Η πανουργία του παπά Βασίλι , ο ραγιαδισμός της αλλαγής της βάρδιας εκείνη την πρώτη μέρα της δουλειάς, το σκύψιμο του κεφαλιού του γείτονα σε κάθε μορφή κατοχής (των όπλων τότε, των αγορών σήμερα), ήταν δίπλα μου και τα έβλεπα. Είτε στην καθηγήτριά μου και στην προσπάθειά της να υπερασπιστεί τις υποχωρήσεις στη ζωή της, είτε στον συνάδερφο που από τον φόβο της απόλυσης έσκυβε το κεφάλι σε όλες τις απαιτήσεις για την «βιωσιμότητα» της εταιρείας, είτε στους υποταγμένους κυρ Παντελίδες μια ζωή φοβισμένους και βολεμένους στην «ασφάλεια» και στη γυάλα του μικρόκοσμού τους… Και ενώ από την μία έβλεπες τον Πάβελ και τους συντρόφους τους να παλεύουν ακόμα και με τα θεριά της φύσης για την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου για τα παιδιά τους, πάντα θα ξεπηδούσαν και παράσιτα τύπου «εργατικής αντιπολίτευσης» σαν τον Ντουμπάβα… (καλά ειδικά εδώ το βιβλίο λειτουργεί σαν χαρτορίχτρα ή μέντιουμ με την σημερινή πραγματικότητα και «αριστερούς» με αγάπες σε υπουργεία και προσπάθειες για ερχομό του καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο).

Και όσο κάποιοι έπαιξαν το ρόλο του καλού μπάτσου και κάποιοι άλλοι του κακού (βλέπε υπογραφή για δεσμεύσεις), και όσο κάποιοι σε παράθυρα σκούζουν για την σωτήρια 6η δόση , και όσο κάποιοι ξεκάθαρα πλέον λένε για ξεκλήρισμα όσων εργατικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει, και όσο ορισμένοι τούμπες (απροκάλυπτα πλέον) δηλώνουν ότι θα κάνουν τα πάντα για να μην έρθει ο Κομμουνιστικός «κίνδυνος» (τουλάχιστον στον πανικό τους ομολογούν ποιος είναι και ο ρόλος τους και ο ταξικός εχθρός τους), τόσο από την άλλη πλευρά θα έχουμε την ελπίδα να ρίχνει το φώς της και να ζεσταίνει την ψυχή και την καρδιά του καθένα από εμάς…

Ένας μήνας μάχης αξιοπρέπειας από εργαζόμενους και η ζωντανή απόδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης από ανθρώπους της τάξης τους… σίγουρα δεν είναι οι μόνοι, ούτε οι πρώτοι και σίγουρα ούτε οι τελευταίοι… ακόμα πολύ δρόμο έχουμε μέχρι να ψοφήσουν τα παράσιτα… μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα, ο αγώνας των εργαζομένων στην Χαλυβουργία είναι αγώνας όλων μας. Και η αξιοπρέπειά τους είναι και η δική μας αξιοπρέπεια. Καλή δύναμη αδέρφια της τάξης της εργατιάς… Και τα λόγια του τρελό Ιταλού, εκεί στην πύλη της Χαλυβουργίας ας είναι η καμπάνα στα αυτιά μας : «Έχουμε χρέος απέναντι σε αυτούς που έδωσαν και την προσωπική τους ζωή και το αίμα τους να αντισταθούμε. Να μην κάνουμε βήμα πίσω. Το οφείλουμε όμως και στα παιδιά μας, τους επόμενους εργαζόμενους που δεν πρέπει να μας μουντζώνουν, αλλά να μας δοξάζουν έστω και ανώνυμα. Σήμερα προσπαθούν να μας γονατίσουν και να μας κόψουν τα κεφάλια, να ξέρουν όμως ότι θα φυτρώσουν ακόμα περισσότερα και πολύ πιο πεισμωμένα».

26 Νοε 2011

Νάτη πάλι... η «ενότητα της αριστεράς» (...και οι +50 έδρες)



Ο ...γκουρού της διάσπασης, κόπτεται για την ...ενότητα!
Είχαμε γράψει και σε προηγούμενο άρθρο για τις προσπάθειες «ενότητας της αριστεράς» και τους κίνδυνους που αυτή κρύβει για το ταξικό κίνημα.
Λέγαμε λοιπόν χαρακτηριστικά:
«...υπάρχει και τρίτο πλάνο.
Αυτό του ιδεολογικού-πρακτικού ευνουχισμού του ΚΚ* μέσω σχημάτων τύπου «ενωμένης αριστεράς».
Δεν θεωρώ τυχαίο τον πόνο που πήρε τα αστικά ΜΜΕ για την «διασπασμένη» αριστερά που δεν μπορεί να διεκδικήσει την ...εξουσία. Μάλιστα τελευταία, τα σχετικά σχόλια διανθίζονται και από την παρατήρηση πως ο εκλογικός νόμος προβλέπει για το πρώτο κόμμα (που θεωρητικά θα μπορούσε να είναι μία σύμπραξη ΚΚΕ-ΣΥΝ) και ένα μπόνους 50 εδρών στο κοινοβούλιο. Αρα, μας λένε μέχρι αυτοδύναμη κυβέρνηση κάνουν! Το γεγονός πως ο εν ισχύ εκλογικός νόμος εξαιρεί από το μπόνους των +50 εδρών τους συνασπισμούς κομμάτων, και αυτό δεν έχει επισημανθεί από κανέναν στις σχετικές συζητήσεις, επιτείνει τις υποψίες για την πίεση που επιχειρείται να ασκηθεί στο ΚΚΕ και τον κόσμο του, σε μία τέτοια κατεύθυνση. Παράλληλα με αυτά όμως έχουμε και άλλες «περιφεριακές» κινήσεις προς αυτό. Χαρακτηριστική η πρόσκληση που στάλθηκε σε red blogs, και στην οποία απαντάει ο «κόκκινος άνεμος»...»
Δεν προλάβαμε λοιπόν να τα γράψουμε, και έρχεται ο «σύντροφος Αλαβάνος» να βγάλει δελτίο τύπου για το ίδιο ζήτημα.

Περι "Δογματισμου"...

Αναδημοσιευση απο τα ελληνικα: Red Phoenix - APL

Είναι σύνηθες στον χώρο της ακαδημαϊκής κοινότητας, της πολιτικής και της θρησκείας, να ακούμε τη λέξη «δογματισμός» να χρησιμοποιείται υποτιμητικά. Πολλοί άνθρωποι την έχουν ακούσει, χρησιμοποιήσει ή έχουν αποκαλεστεί «δογματικοί» από πολλούς που εκσφενδονίζουν απερίσκεπτα τον όρο, για τον έναν ή τον άλλο λόγο.

Η λέξη «δογματισμός» έχει ιδιαίτερη σημασία για εμάς, γιατί με αυτό που έχουμε να κάνουμε εδώ δεν είναι ο «δογματισμός» με μια συγκεκριμένη έννοια (η οποία μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι η αποδοχή κάποιων αρχών πέρα από στοιχεία και αντίλογους), αλλά ο «δογματισμός» με μια αφηρημένη έννοια η οποία στερείται υλιστικής ανάλυσης. Η εφαρμογή του όρου με τέτοιο τρόπο μπορεί να χρησιμεύσει μόνο στη σύγχυση και την αποδυνάμωση των πεδίων των πρακτικών στα οποία εφαρμόζεται.

Μερικοί από τους αντιπάλους του μαρξισμού-λενινισμού ισχυρίζονται ότι έχουμε στείρα προοπτική, γιατί αρνούμαστε να θυσιάσουμε την πολιτική μας γραμμή για χάρη της ενότητας και ότι η αποφασιστικότητα μας μοιάζει με τον αταλάντευτο δογματισμό που ανέπτυξαν οι ιερείς της μεσαιωνικής εκκλησία. Θα διαψεύσουμε αυτή την επιχειρηματολογία και θα αποκαλύψουμε ότι ο όρος «δογματισμός» στον πολιτικό λόγο δεν είναι παρά μια αντιδιαλεκτική λασπολογία η οποία αποπροσανατολίζει από την νηφάλια υλιστική ανάλυση και που τελικά είναι επιζήμια για τον αγώνα μας.

25 Νοε 2011

Kαι [ψήφισε και είπε κι] ένα..ΤΡΑΓΟΥΔΙ!




 

Η στάση των κομμουνιστών απέναντι στην αστική δημοκρατία

Το κείμενο που ακολουθεί, είναι του Δημήτρη Σάρλη, αποτελεί απόσπασμα από άρθρο της ΚΟΜΕΠ με τίτλο "Δυο ριζικά διαφορετικές πολιτικές", του 1975 και είναι επιλογή, προτροπή και παρότρυνση για δημοσίευση στο γλόμπινγκ από πολύ καλό Φίλο και Συναγωνιστή.
Οι κομμουνιστές που είναι άξιοι του ονόματος τους καθορίζουν τη θέση τους απέναντι στην αστική δημοκρατία, ξεκινώντας από τον ολόπλευρο υπολογισμό της φύσης και του ρόλου της, καθώς και των ιδιομορφιών της κάθε φορά πολιτικής κατάστασης μέσα στην οποία αγωνίζονται. Γι' αυτό και η θέση τους αυτή είναι όχι στατική, αλλά διαλεκτική. Περιέχει και στοιχεία που είναι πάγια και στοιχεία που μεταβάλλονται ανάλογα με την κατάσταση.


Η πρώτη και βασικότερη πλευρά που παίρνουν υπόψη τους, συνίσταται στο γεγονός ότι το καπιταλιστικό σύστημα, με οποιαδήποτε πολιτική πρόσοψη και αν παρουσιάζεται, παραμένει πάντα σύστημα αδικίας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης, δικτατορία της αστικής τάξης ενάντια στις εργαζόμενες μάζες. Στην εποχή μας, που στο καπιταλιστικό σύστημα κυριαρχούν τα μονοπώλια, η αστική δημοκρατία στην ουσία της είναι πολιτική μορφή της δικτατορίας των μονοπωλίων.

24 Νοε 2011

Μαξ Βέμπερ, Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού


 Το παρακάτω κείμενο είναι η εργασία μου στο μάθημα του ανοιχτού πανεπιστημίου "ειδικά θέματα ευρωπαϊκού πολιτισμού" και πραγματεύεται ζητήματα που περιέχονται στο βιβλίο του Μαξ Βέμπερ Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού. Την αναρτώ επειδή θεωρώ ότι έχει το ενδιαφέρον της η προσέγγιση του πάνω στον δυτικού τύπου καπιταλισμό και τη σχέση του με την μεταρρύθμιση, χωρίς να σημαίνει ότι υιοθετώ πλήρως τις απόψεις του. Θεωρώ επίσης ότι το θέμα προσφέρεται για πολιτικο-φιλοσοφική συζήτηση.


Θέμα: «Σε ποιους παράγοντες αποδίδει ο Βέμπερ την ανάπτυξη του καπιταλισμού στον δυτικό κόσμο; Με ποιο τρόπο οι «ιδέες εντάσσονται στην ιστορική-κοινωνική εξέλιξη» σύμφωνα με τον Βέμπερ; Παρουσιάστε την άποψη του αξιοποιώντας προς τούτο το υλικό της ΠΗ»

23 Νοε 2011

ΕΠΕΙΓΟΝ! Αυτός είναι ο αριθμός τραπεζικού λογαριασμού για την οικονομική ενίσχυση των απεργών χαλυβουργών

Το βρήκα στον oikodomo. Διαδώστε το!


Έγινε γνωστός πριν λίγη ώρα ο αριθμός λογαριασμού που ανοίχτηκε στην Εθνική Τράπεζα, και θα ισχύει από αύριο, για την οικονομική ενίσχυση των απεργών χαλυβουργών. Οι εργάτες της Ελληνικής Χαλυβουργίας διανύουν την τέταρτη εβδομάδα απεργιακού αγώνα και οι ανάγκες τους και των οικογενειών τους είναι τεράστιες. Καλούμαστε όλοι οι εργαζόμενοι να εκφράσουμε την ταξική μας αλληλεγγύη ενισχύοντας από το υστέρημά μας τον ελπιδοφόρο αγώνα τους! Όλος ο λαός να βοηθήσει αυτούς που σήμερα αγωνίζονται και για μας! Ο αριθμός λογαριασμού είναι:

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ: 200/623301-52
IBAN: GR 40 0110 2000 0000 2006 2330 152

Ο αριθμός δημοσιεύτηκε πρώτα εδώ

ΑΠΕΡΓΙΑ 1η ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Μας πουλάνε το σχοινί (που θα τους κρεμάσουμε), ή...


Τότε να προσέχει...που την βάζει
Είναι να απορεί κανείς, με όλο αυτόν τον κουρνιαχτό που έχει σηκωθεί από τους «εταίρους» μας, για την τζίφρα του Σαμαρά. Αν τα κίνητρα τους δεν έχουν σχέση με «δόγματα του σοκ» και άλλα τέτοια παρεμφερή, είναι πραγματικά δυσνόητα. Ο κακομοίρης ο Αντωνάκης, και χειροπόδαρα ψήφισε όπου χρειάστηκε όλα τα μέτρα του μνημόνιου, και 200 επιστολές μνημονιακής «νομιμοφροσύνης» τους έχει στείλει, μέχρι και τον κομπάρσο του Παπαδήμου δέχτηκε να κάνει, ενώ πήγαινε φουλ για δική του κυβέρνηση. Ο άνθρωπος έχει αυτοακρωτηριαστεί πολιτικά για πάρτη τους, και αυτοί του ζητάνε και χαρακίρι!
(βλέπε απολαυστικό σχολιασμό του Τράγκα εδώ)
Το πρώτο (κατ’εμέ) εκ πρώτης όψης ακατανόητο, είναι το γιατί να ζητάνε από τον Αντωνάκη κάτι τέτοιο. Να του ζητάνε να υπογράψει ένα χαρτί δηλαδή, το οποίο δεν τον δεσμεύει για τίποτε! Τι θα του έκαναν δηλαδή, εάν αποφάσιζε να μην «τιμήσει» την υπογραφή του, ντα θα τον έκαναν; Και τι επίπτωση θα μπορούσε να έχει αυτό στους σχεδιασμούς τους, την στιγμή που το ΠΑΣΟΚ, μπορεί από μόνο του (σε συνεργασία με το ΛΆΟΣ, δε το συζητάμε καν) να περάσει, κυριολεκτικά ό,τι νόμο θέλει από την βουλή;

22 Νοε 2011

ΙΤΑΛΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ! (Τεχνοκράτες του Νότου..διαλυθείτε!)


Σημ. Το παρακατω αρθρο εχει γραφει απο τον Σουηδο βουλευτη Ηans Linde, του αριστερου κομματος (v) και δημοσιευτηκε στην Aftonbladet

Ειναι χαρακτηριστικος ο χαμηλων τονων λογος των λεγομενων αριστερων κομματων, τα τελευταια χρονια και επισης οπως πολλοι πιστευουν,  ειναι ταυτοχρονα κι ενας απο τους λογους που η...ακροδεξια σε πολλες Ευρωπαικες χωρες, ''σηκωνει κεφαλι'', ενω οι σοσιαλδημοκρατες σε αρκετες χωρες, οπως για παραδειγμα τη Σουηδια, με μακροχρονια παραδοση, εχουν κυριολεκτικα...χασει το εδαφος κατω απο τα ποδια τους, λογω ελλειψης oυσιαστικης και ξεκαθαρης πολιτικης εναντια στο κυμα του νεοφιλελευθερισμου στην Ευρωπη, αλλα και λογω των πολυ κακων επιλογων στην ηγεσια τους, οπως τωρα παραδεχονται πολλοι, για τη περιπτωση της  Σουηδιας.


''Στην Ελλάδα κυβερνα πλέον ο Λουκάς Παπαδήμος και στην Ιταλία, ο Mario Monti αντικατεστησε τον Silvio Berlusconi. Oι τοποθετησεις αυτες έχουν γινει δεκτες με ζητωκραυγές από τις Βρυξέλλες και τη λεγόμενη αγορά.

Αλλά κανείς δεν φαίνεται να σκεφτεται ότι ουτε ο Παπαδήμος, ουτε ο Monti εχουν εκλεγει απο το κοσμο. Δεν έχουν αναλάβει τις θεσεις τους επειδή κέρδισαν την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος. Όταν θα πρέπει να παρουν κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον της χώρας τους, τους λειπει μια σαφής εντολή από τον Ελληνικό και τον Ιταλικό λαό.....

21 Νοε 2011

Η Αίγυπτος, η Ισπανία και το ζήτημα της εξουσίας


  • Διδάγματα από τις πρόσφατες εξελίξεις
Όταν  πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου και σε συνέχεια η Ποέρτα ντελ Σολ της Μαδρίτης και αυτή του Συντάγματος βρισκόταν στο απόγειό τους, είχαμε κάνει μια βασική αλλά ταυτόσημη παρατήρηση για το κίνημα των πλατειών: Είναι ιστορικά διαπιστωμένο ότι αν δεν έχει ο λαός ένα εναλλακτικό κέντρο εξουσίας και εναλλακτικό πολιτικό πρόγραμμα εξουσίας, το αδιέξοδο κάθε εξέγερσης είναι προδιαγεγραμμένο.


Αν το κίνημα των μαζών στις πελατείες και στους δρόμους δεν αποκτήσει ταξικό περιεχόμενο με τις διεκδικήσεις του εργαζόμενου λαού στο κέντρο, με ταυτότητα, δομή, στόχους, πρόγραμμα και οργάνωση, θα χαθεί και αργά ή γρήγορα η ίδια εξουσία του κεφαλαίου θα επανέλθει με άλλο προσωπείο, πιθανόν πολύ χειρότερο και με νέα παραπλανητικά συνθήματα κλεμμένα και από αυτόν τον λαϊκό ξεσηκωμό. Αυτό διδάσκει η ιστορία.

Οι αυταπάτες ότι οι εξουσίες πέφτουν χωρίς μέτωπο, πολιτική οργάνωση, πρόγραμμα, στόχους και κυρίως χωρίς εμπλοκή στη μάχη της οργανωμένης, σε ταξικά κόμματα και συνδικάτα εργατικής τάξης, δεν αντέχουν στο χρόνο

Αυτά τα βλέπουμε να γίνονται πράξη με τις τελευταίες εξελίξεις στην Αίγυπτο και την Ισπανία αλλά και στην Ελλάδα.

20 Νοε 2011

XΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ: «ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΓΙΣΟΥΜΕ»



«Οι εργάτες ξέρουμε πλέον ότι πουλάμε την εργατική μας δύναμη και δεν μας πληρώνει απλά το αφεντικό για να δουλεύουμε. Και είμαστε αποφασισμένοι να μην την πουλάμε τσάμπα. Γι' αυτό δε γυρίζουμε στο εργοστάσιο για 500 ευρώ. Τώρα είμαστε και ενωμένοι και μέσα στο εργοστάσιο, αλλά και με όλους όσοι μας συμπαραστέκονται καθημερινά».
 
Τα λόγια ανήκουν σε εργαζόμενους της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο, που μίλησαν στον «Ρ», έξω από την πύλη του εργοστασίου. Βραδινή περιφρούρηση λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Πέμπτης γύρω από το βαρέλι με τη φωτιά για να σπάσουν το κρύο και την υγρασία.

Εκεί στήθηκε η κουβέντα για το πώς βλέπουν τον αγώνα τους, για την αλληλεγγύη που τους «εντυπωσίασε» - όπως είπαν οι ίδιοι - και τους εμψυχώνει, αλλά και για το πόσο «ακριβά κοστίζει» για να δουλεύουν στις άθλιες συνθήκες του εργοστασίου.

Με λόγια απλά, αλλά βαθιά, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον, εξήγησαν γιατί δε λυγίζουν. Γιατί δεν πρόκειται να λυγίσουν. Δε λένε ονόματα. Οχι γιατί φοβούνται, όπως λένε, αλλά γιατί «όποιον και να ρωτήσεις τα ίδια θα σου πει».

«Ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης έχει και άλλες επιχειρήσεις και τώρα θέλει να μας πείσει ότι το πρόβλημά του είναι το δικό μας μεροκάματο», είναι η πρώτη φράση που ακούγεται με οργή. «Μας λέει ψέματα ότι δεν έχει κέρδη για να περάσει το δικό του και να υπογράψουμε για να δουλεύουμε για το τίποτα. Να χάσουμε ό,τι κέρδισαν με αίμα οι πατεράδες μας».

19 Νοε 2011

Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού - Βολιβία 1985 και η σύγχρονη ελληνική φάρσα

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο cogito ergo sum σε δύο συνέχειες: εδώ και εδώ
Είναι ευρύτατα αποδεκτό ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά υπάρχουν και πολλοί που συμφωνούν με την άποψη του Μαρξ ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Ειδικά γι' αυτούς τους τελευταίους, αν αυθεντική "ιστορία" είναι τα όσα έγιναν το 1985 στην Βολιβία, τότε τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα κατά την τελευταία διετία αποτελούν την "φάρσα". Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή ώστε, αναδιφώντας στην Ιστορία, να ανακαλύψουμε την φάρσα.

Μεταφερόμαστε, λοιπόν, στην Βολιβία τού 1985. Η χώρα πάει σε εκλογή Προέδρου, μετά από μια εικοσαετία αλλεπάλληλων δικτατοριών, με την οικονομία σε τέτοια χάλια ώστε τα τοκοχρεωλύσια που έπρεπε να καταβληθούν ξεπερνούσαν το σύνολο του κρατικού προϋπολογισμού! Στο στραπάτσο αυτό είχαν βάλει το χεράκι τους κι οι ΗΠΑ τού Ρέηγκαν. Με πρόφαση την πάταξη του εμπορίου κοκαΐνης, οι αμερικανοί "στραγγάλιζαν" επί έναν ολόκληρο χρόνο την χώρα, προκαλώντας μείωση των εξαγωγών της πάνω από 50% και εξακοντισμό του πληθωρισμού στο...14.000%.

18 Νοε 2011

Ποιός είπε πως δεν βγαίνουν πολιτικά τραγούδια σήμερα;


Παρουσιάζουμε εδώ, ένα τραγούδι με κοινωνικό-πολιτικό στοίχο, του αυθεντικού λαϊκού καλλιτέχνη Αντύπα, που εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο το τι γίνεται αυτήν την στιγμή στην Ελληνική κοινωνία. 
"υπάρχουν δύο ελλάδες, η μία είναι,
του μόχθου και του πόνου και της παρηγοριάς" 
μας λέει ο καλλιτέχνης υπενθυμίζοντας μας πως "η εθνική ενότητα/είναι μια παγίδα", και συνεχίζει
"υπάρχουν δύο Ελλάδες/ αλίμονο της μιάς"
Επιβεβαιώνοντας το σύνθημα "αυτός είναι πατριωτισμός/ να μην πτωχεύσει ο λαός!"
Μας λέει πως:
"τα λεφτά τα φάγανε/ τα λεφτά τα πήρανε"
υπενθυμίζοντας στο φιλόμουσο κοινό του, πως "600 δις φυλάν στην Ελβετία/ καμία θυσία για την πλουτοκρατία!"

Οι στοίχοι του πραγματικά χτυπάνε στο κέντρο του προβλήματος, και ο ίδιος ποτέ δεν το έπαιξε "κάπως", σε αντίθεση με κάτι Μητροπάνους και Παπακωσταντίνου, που τους κάναμε φίρμες και τώρα μας την είδαν και "αγανακτισμένοι".
Δώστε βάση στην πενιά (και κυρίως στους στοίχους):

Υπάρχουν δύο Ελλάδες 

"Είναι τρελλοί αυτοί οι ....!"




Θα ηθελα πολυ να ελεγα οτι ειναι ...."τρελλοι αυτοι οι...τροϊκανοί και οι υπηρετες τους", αλλα η αληθεια ειναι οτι ειναι οτιδηποτε αλλο, εκτος απο...τρελλοι! Δυστυχως, ξερουν καλα τη δουλεια τους. Το θεμα ειναι οτι μια αρκετα μεγαλη μεριδα του κοσμου δειχνει σαν να καθονται στο....αποσπασμα ελπιζοντας ισως οτι τη τελευταια στιγμη μπορει να φανουν...φιλευσπλαχνοι, οι δημιοι!

Γινεται αυτο ποτέ;

Χθες παντως, μεσω του twitter, καταλαβα, αλλη μια φορα, oτι υπαρχουν δυο Ελλαδες, η μια εκανε τα παντα για να ξεχασει την ημερα της επετειου του Πολυτεχνειου, στελνοντας επιεικως ασχετα με το πνευμα της ημερας συχνα ακομη και προκλητικα μηνυματα, (για οσους κατεβηκαν στη πορεια) και η αλλη Ελλαδα προσπαθουσε να θυμηθει με στιχους, με τσιτατα, με φωτογραφιες και με συγκινηση να τιμησει τα θυματα του φασισμου. 

Ετσι, με τετοιους οιωνους θα αργησει να κανει ...ξαστερια, κατα τη γνωμη μου...

17 Νοε 2011

ΝΟΕΜΒΡΗΣ/ Το τέλος των...ελαφοκυνηγών!




Ουτε που το καταλαβε, ηταν μεσα του Νοεμβρη. Ποσο γρηγορα περνα ετσι ο καιρος, σκεφτηκε...Τριαντα οχτω χρονια μετα, παλι «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία», φωναζει ο κοσμος! ''Πως μας πηγαν παλι πισω, ρε γμτ, σ αυτη τη χωρα'';

Ανακαλυψε κι αλλες ρυτιδες, στο καθρεφτη του μπανιου με τη γαμ....τη λαμπα, που ποτε της δεν εκανε καλη επαφη και τρεμοπαιζε, αλλα ποιος νοιαζεται, ηξερε οτι θα του το ´κοβαν το ρευμα. Δεν πληρωσε oυτε λογαριασμο, ουτε το χαρατσι. Που να τα βρει, χωρις δουλεια; 

Μηπως να προσπαθουσε να χτενισει τα μαλλια του απο την αλλη, ωστε να κρυψει τις αρχες φαλακρας, που εβλεπε και του την εδινε, καθε φορα; Μπα, χειροτερα ηταν ετσι, ασε που το μαλλι του, χτενισμενο αλλιως του θυμιζε γνωστο...ακροδεξιο μ@λ@ που επρεπε να τον υποστει τωρα και ως...κυβερνηση! ΑΗΔΙΑ!......

16 Νοε 2011

Για την "Πανσπουδαστική νο 8" (1+2)

Το λογότυπο του έντυπου "πανσπουδαστική", όργανου της Αντι-ΕΦΕΕ
Μέρες που είναι, είπαμε να πιάσουμε λίγο και άλλον έναν πολύ διαδεδομένο αστικό μύθο που επαναλαμβάνεται εν χορώ, από σχετικούς και άσχετους, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Αυτός δεν είναι άλλος από την περίφημη «Πανσπουδαστική νο8», μέσω της οποίας η ΚΝΕ καταδίκασε υποτίθεται, την κατάληψη του Πολυτεχνείου σαν έργο προβοκατόρων. Συμπυκνωμένη (γιατί με το πέρασμα των χρόνων προστίθεται συνεχώς και περισσότερη σάλτσα) αυτήν την άποψη μπορούμε να την βρούμε εκτός από τις διάφορες ανιστόριτες γκρούπες της «εξωκοινοβουλευτικής» και της «αναρχίας», σε ακροδεξιά(!) μπλογκ (με μια βόλτα στο google θα βρείτε και τέτοια), στην γνωστή και μη εξαιρετέα «καθημερινή»: («...Ενα κόμμα που τρέμει το αυθόρμητο και βδελύσσεται το ακαπέλωτο, και οι πορείες του οποίου γίνονται έξω από τον πραγματικό κόσμο, σε έναν άλλον κόσμο, παράλληλο, αυτόκλειστο και αυτοσυντηρούμενο, ποιον άλλον να ενοχλήσει εκτός ίσως από τα μέλη του εκείνα που έχουν αρχίσει να κατανοούν ότι η αναμονή του «καθαρού προλεταριακού κινήματος» δεν διαφέρει σε πολλά από την αναμονή της Δευτέρας Παρουσίας και ότι εκείνη η διά της «Πανσπουδαστικής Νο 8 οξύτατη καταγγελία της ίδιας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το 1973, σαν «προβοκάτσιας», έχει αφήσει ανεξίτηλα και καθοδηγητικά τα σημάδια της;...») αλλά και στην «έγκριτη» κατά τα άλλα Ελευθεροτυπία , άρθρο της οποίας και παραθέτουμε σαν ενδεικτικό του «μύθου»:


«...Το μυστήριο της «Πανσπουδαστικής Νο 8»

Ακούει, κανείς ;



- Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο …
«ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο»
Ακούει, κανείς ;

- Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο …
«Κάτω η χούντα»
Ακούει, κανείς ;

- Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο …
«Κάτω ο φασισμός»
Ακούει, κανείς ;


15 Νοε 2011

Φασίστες και κυβέρνηση


Σημ. Eπειδη αυτες τις μερες αρκετοι διαβαζουμε αρθρα και δηλωσεις του τυπου ''Ο απελπισμενος λαος αρχισε, τωρα, να...ελπιζει'',  ή και αλλοκοτα σχολια στο twitter, οπου καποιοι πραγματικα εχουν βαλθει να κανουν τη νυχτα....μερα, (!) θεωρω οτι το παρακατω αρθρο, απο το Ποντικι, θετει το ζητημα στη πραγματικη του διασταση.


''Δεν πιστεύω να είστε από εκείνους που τους ενοχλεί η λέξη φασίστας. Που δυσκολεύονται να την προφέρουν γιατί τη θεωρούν passé, ντεμοντέ, όχι πολιτικά ορθή.  Από εκείνους που θεωρούν ότι ο πολιτικός πολιτισμός επιτυγχάνεται με την αφαίρεση λέξεων από το πολιτικό μας λεξιλόγιο.
 
Γιατί η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία δυο – τρία χρόνια υπάρχει μια ισχυρή τάση - ιδιαιτέρως προβεβλημένη από ορισμένα ΜΜΕ σε συγκεκριμένες πρωινές ζώνες- με στόχο το πολιτικό ξέπλυμα, την αποθέωση του  πολιτικού λίφτινγκ, την επιβεβαίωση του πολιτικού μπότοξ , στις ακροδεξιές φυσιογνωμίες.

Σύμφωνα με το λεξικό του Μπαμπινιώτη «φασισμός» είναι «…οποιαδήποτε δεξιά δικτατορική ιδεολογία ή πολιτικό σύστημα όπου κυριαρχεί η απόλυτη υποταγή των μαζών στον ηγέτη, του ατόμου στον κρατικό μηχανισμό και ενδεχομένως περιλαμβάνει στοιχεία μιλιταρισμού, ρατσισμού, εθνικισμού κ.ά όπως στη χιτλερική Γερμανία» και αντίστοιχα «φασίστας» είναι «ο οπαδός του φασισμού».

Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ βρίσκω ότι τα τέσσερα μέλη του υπουργικού συμβουλίου που προέρχονται από το ΛΑΟΣ, ταιριάζουν απόλυτα στην ετυμολογία, προωθώντας, μάλιστα, τη σύγχρονη εκδοχή της, αφού παραμένουν σταθερά «διώκτες» των σκουρόχρωμων, των Εβραίων, των ομοφυλόφιλων, κάθε αριστερής λογικής, ακραίας ή συμβατικής....

Για το "ΚΚΕ" (εσ.) στην χούντα

Αναδημοσιεύουμε εδώ ένα παλιότερο άρθρο από το indymedia, καθώς και ένα κομμάτι από χρονικό με τα πεπραγμένα ΟΛΩΝ των πολιτικών χώρων, κατά την διάρκεια της επταετίας. Μια και έχουμε βαρεθεί να ακούμε τις μεγαλύτερες μπούρδες για την Πανσπουδαστική νο8, νομίζω πως θα είναι σκόπιμο να δούμε και το τι ακριβώς  έλεγαν οι πολυαγαπημένοι όλων (από τους αστοφιλελεύθερους της "ελευθεροτυπίας"  μέχρι τους «αριστεριστές» και τους αναρχικούς[!]) «ανανεωτικοί» του ΚΚΕ εσ. κατά την περίοδο των συνταγματαρχαίων. Τα παραθέτω χωρίς άλλον δικό μου σχολιασμό:
Ο μπαμπάς του ΣΥΝ (μην ξεχνιώμαστε)
"...Με αφορμή τον φετινό εορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αναδημοσιεύουμε μερικά ενδεικτικά αποσπάσματα από μια συνέντευξη του Νίκου ΚΑΡΡΑ ηγετικού στελέχους της ανανεωτικής αριστεράς που δόθηκε στο περιοδικό «Σχολιαστής» το 1988 και αφορούν σε κάποιες πλευρές της ιστορίας της "ανανεωτικής" αριστεράς που δεν είναι ευρέως γνωστές. Ολόκληρη την συνέντευξη βρίσκεται εδώ: «Το ελληνικό '68» 

14 Νοε 2011

Η ουσία πίσω απο τα λόγια



Τι να γράψει και τι να πει κανείς, πραγματικά αυτές τις μέρες έχω βαρεθεί αυτό το θέατρο σκιών, που το λένε κυβέρνηση, και όλους εκείνους που σέρνει ή την σέρνουν για τις ανάγκες της εμποροπανήγυρης ή αλλιώς της χρεωκοπίας.

Μέσα σε αυτήν την αναμπουμπούλα, πατάει η μια μερίδα του κεφαλαίου πάνω στην άλλη, προσπαθώντας είτε να μην εξαφανιστεί, είτε να ισχυροποιήσει την θέση της στο παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα. Πατάει το ξένο κεφάλαιο πάνω στο ντόπιο, αλλά και συνεργάζεται μαζί του, πατάει μια μερίδα του ντόπιου κεφαλαίου πάνω στην άλλη και όλοι αυτοί μαζί καταπατάνε  τις πλάτες του λαού.
Μπροστά στη σκηνή διαπράττουν το έγκλημα του παραλόγου, εκβιάζουν, πιέζουν, κοροϊδεύουν. Προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι η ευημερία του ταυτίζεται με την ευημερία του κεφαλαίου, των αγορών λένε αυτοί. Γίνεται λένε υπερπροσπάθεια να μην πτωχεύσουμε, να μην βγούμε από το ευρώ, προσπαθώντας έτσι να εξασφαλίσουν τους ενόχους, σε ένα προαποφασισμένο φόνο που όσο και αν «παρφουμάρουν» το πτώμα έχει αρχίσει πλέον να βρωμά και να ζέχνει.

Ρωμιοσύνη σε...αποσύνθεση;




Nα, λοιπον, που φτασαμε, (οχι...αισιως, βεβαια), λιγες, μολις, μερες πριν την επετειο του Πολυτεχνειου, που για καποιους, τους ιδιους παντα σε ολες τις εποχες, ειναι μεγαλη...."φασαρια" και αρκετες χιλιαδες ευρω σε μισθους και επιδοματα, τα οποια ενω σε ...εποχες "κρισης" περικοπτονται για... σχολεια, ....νοσοκομεια και κλπ δημοσιες δαπανες, παρ ολα αυτα  .....7000 αστυνομικοι, (!) αναμενεται να περιπολουν τους δρομους,...."για την αποφυγη επεισοδιων", που ολοι ξερουμε ποιοι και γιατι τα υποκινουν!!

Ετσι, στις αλλοκοτες αυτες μερες, ισως και να μην ειναι τοσο..."αλλοκοτο", πια, να εμφανιζονται προσωπα, σε διαφορα καναλια, οπως π.χ ο Καρατζαφέρης, στους Νέους Φακέλους, του Σκαϊ, οπου αναμενεται να ερωτηθει για τη συμμετοχη του στη ...νεα κυβερνηση, "τις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη, το μέλλον της οικονομίας, αλλά και για την κριτική που δέχτηκε ο ίδιος και τα στελέχη του ΛΑΟΣ". 

Να, που ολα βαινουν..."ομαλως" για καποιους, που ουτε στα πιο ....τρελλα ονειρα τους δεν θα ηλπιζαν να παρουν μερος στη κυβερνηση της χωρας, μια κυβερνηση ευτυχως, οχι εκλεγμενη απο το λαο της, γιατι νομιζω οτι οι περισσοτεροι, ειδικα οσοι απο εμας ζουνε μακρια και ...αηδιαζουν με τα οσα τωρα συμβαινουν στην Ελλαδα, θα ειχαμε και τη τελεια δικαιολογια να αποποιηθουμε μια και καλη την ...ελληνικη υπηκοοτητα και να τελειωνουμε, επιτελους, με το διεστραμμενο αυτο κομματι μιας.... "ελληνικοτητας" που δεν θυμιζει τιποτα απο τη χωρα που μεγαλωσαμε.....

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...